Βία είναι....

Βία είναι να ξυπνάς από το χάραμα, να δουλεύεις 8 με 10 ώρες για 440 ευρώ και να μην τολμάς να πεις κουβέντα γιατί ξέρεις ότι 100 βιογραφικά περιμένουν στο γραφείο του αφεντικού σου».
«Βία είναι να είσαι άνεργος, να ψάχνεις ένα χρόνο για δουλειά και να μην σε προσλαμβάνει κανείς....γιατί είσαι πάνω από τα σαράντα»
«Βία είναι να λες στα παιδιά σου ότι δεν τα πας στην θάλασσα γιατί η βενζίνη άγγιξε το 1.75 και πρέπει να κάνεις περικοπές»
«Βία είναι κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ για μετά από δύο μήνες και όταν πηγαίνεις ο γιατρός να είναι απών»
«Βία είναι να μην τολμάς να γυρίσεις μόνος στο σπίτι μετά τις 9»
«Βία είναι να είσαι 18 χρονών, να έχεις υποστεί του κόσμου τις μεταρρυθμίσεις, να έχεις φτύσει αίμα για να μπεις σε μια σχολή και να βγαίνεις και άνεργος και αμόρφωτος»
«Βία είναι να παρακολουθείς τα σκάνδαλα να περνούν από μπροστά σου σαν παραμύθι, να κουκουλώνονται από όλους, να μην μπαίνει κανείς φυλακή και να τελειώνουν με ένα ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα»
«Βία είναι να πληρώνεις 1.40 ενώ περιμένεις μια ώρα ένα λεωφορείο που όταν φτάνει χωράς μόνο στα πόδια του οδηγού»
«Βία είναι να σε παίρνουν 20 τηλέφωνα την μέρα από εισπρακτικές εταιρίες επειδή καθυστέρησες την δόση του στεγαστικού»
«Βία είναι να κόβεις τα παιδιά από το φροντιστήριο γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά ενώ έχεις ήδη πληρώσει για δωρεάν παιδεία»
«Βία είναι να βλέπεις τους πολιτικούς σου να τσακώνονται με μόνο γνώμονα τα ποσοστά του κόμματος τους ενώ εσύ αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου»
«Βία είναι ενώ σου ζητούν να πληρώσεις επίδομα αλληλεγγύης να διαβάζεις ότι οι εφορίες έχουν να κάνουν ελέγχους και να εισπράξουν από το 1995»
«Βία είναι να είσαι 45 χρονών, να δουλεύεις και να πληρώνεις μια ζωή και να καταντήσεις να ζεις από την σύνταξη των γονιών»
«Βία είναι το παραμύθιασμα από τα μέσα ενημέρωσης που συγκαλύπτουν ή αποκαλύπτουν ανάλογα με τα deal που γίνονται κάτω από το τραπέζι και τις επιχορηγήσεις»
«Βία είναι να σε ληστεύουν για τρίτη φορά και το όργανο της τάξεως να σου λέει μην ελπίζεται πολλά, αφού δεν ήσασταν μέσα πάλι καλά να λέτε»
«Βία είναι να σου στερούν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, να τρως τόνους τα χημικά και να σε αναγκάζουν σε σιωπή παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές, χρυσαυγίτες , πληρωμένοι ή προστατευόμενοι από όπου και αν προέρχονται»
«Βία είναι να πληρώνεις 3 ευρώ διόδια για να διανύσεις μια απόσταση 50 χιλ και ταυτόχρονα να κάνεις τάμα στον Άγιο Χριστόφορο να φθάσεις ζωντανός»
«Βία είναι να βλέπεις όσους εμπλέκονται σε σκάνδαλα πάσης φύσεως να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να παρουσιάζονται στην δικαιοσύνη όποτε θέλουν και αν τελικά παραπεμφθούν να συνεχίζουν το έργο τους μέσα από την φυλακή»
«Βία είναι να ακούς τον Πρωθυπουργό και τους βουλευτές να ανησυχούν για την βία μόνο όταν αγγίζει το δικό τους σπίτι και να ανακοινώνει επιτροπές στις οποίες ο κάθε βουλευτής θα πληρώνεται με 245 ευρώ για να παραβρεθεί στην συζήτηση»
«Βία είναι να ζεις την κάθε μέρα σαν τελευταία. Όχι για να την ζήσεις στο έπακρο αλλά επειδή απλά δεν ξέρεις τι θα υπάρχει αύριο και δεν έχεις λεφτά για μεθαύριο»
ΑΡΚΕΤΑ, ΩΣ ΕΔΩ.

ΣΟΚ: Στην Κολομβία σκοτώνουν τους αστέγους!

Στην Αθήνα συλλαμβάνουν τους αστέγους και στην Κολομβία τους σκοτώνουν. Έτσι απλά... Σα να μην έφτανε λοιπόν η δυστυχία του να ζει κανείς στον δρόμο, η κυβέρνηση της Κολομβίας έχει...
στρατολογήσει αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να δολοφονούν τους άστεγους στο όνομα της “κοινωνικής εκκαθάρισης”. Ζητήστε από την Κολομβία να σταματήσει αμέσως αυτό το έγκλημα! Σύμφωνα με ντοκιμαντέρ του VBS.TV, οι άστεγοι αναγκάζονται να κρύβονται μέσα στους υπονόμους για να γλιτώσουν από τα τάγματα θανάτου. Ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται ούτε εκεί είναι προστατευμένοι, αφούπαρακρατικές ομάδες ρίχνουν βενζίνη και βάζουν φωτιά στις αποχετεύσεις, εγκλωβίζοντας και σκοτώνοντας με αυτόν τον τρόπο όσους κρύβονται εκεί μέσα. Πολλοί από τους άστεγους είναι μικρά παιδιά και έφηβοι που εδώ και χρόνια ζουν στους δρόμους. Μην έχοντας βοήθεια από πουθενά ή άλλη εναλλακτική, οι άνθρωποι αυτοί διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους. Πείτε στον Πρόεδρο της Κολομβίας, τον Υπουργό Άμυνας και τον Γενικό Διευθυντή της Αστυνομίας ότι οι κοινωνική εκκαθάριση που λαμβάνει χώρα στην Κολομβία είναι ανεπίτρεπτη.

Η κρίση έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία

Τι συμβαίνει σε ψυχικό επίπεδο στους ανθρώπους των οποίων οι οικονομικές απολαβές από την εργασία τους ή τη σύνταξή τους έχουν μειωθεί αισθητά, ή ακόμα χειρότερα είναι ανύπαρκτες; Η κυριότερη αίσθηση που επικρατεί είναι μια...






«αίσθηση απώλειας ελέγχου» πάνω στη ζωή, τουλάχιστον τη δική τους, πιθανότατα και των παιδιών τους, αν υπάρχουν. Μια αίσθηση απαραίτητη για την επιβίωση του καθενός μας, όχι στην υπερβολή, δηλαδή διαρκώς κανείς να προσπαθεί να ελέγχει τις καταστάσεις και τους άλλους, αλλά την πίστη ότι ένα και ένα κάνουν δύο: Ότι η «αξία» η οποία βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας στη δυτική κοινωνία και η οποία ονομάζεται επαγγελματική πρόοδος αποτελεί μια σταθερά, μια ισχυρή 'αμυντική λειτουργία'.


Για τους περισσότερους ανθρώπους, η επαγγελματική αποκατάσταση, δεν εξυπηρετεί απλά ρόλο επιβίωσης ή ακόμα καλύτερα διασφάλισης μιας ποιότητας ζωής. Εξυπηρετεί βαθύτερες προσωπικές ανάγκες, στενά συνδεδεμένες με την ιστορία ζωής τους. Από παιδί κανείς μεγαλώνοντας βιώνει άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, εμπειρίες ενθαρρυντικές ή μπλοκαριστικές και έτσι διαμορφώνεται η μοναδική προσωπική ιστορία του καθενός. 


Στη συνέχεια προκειμένου να τη διαχειριστούμε είναι απαραίτητη η αξιοποίηση των λεγόμενων «αμυντικών μηχανισμών», η χρησιμοποίηση των οποίων άλλοτε είναι ιδιαίτερα λειτουργική και άλλοτε αποβαίνει δυσλειτουργική για τη συναισθηματική μας εξέλιξη. Η τάση να διοχετεύονται σε υψηλό βαθμό οι δυνάμεις του καθενός στην επαγγελματική πρόοδο, συχνά αποτελεί έναν ακόμη αμυντικό μηχανισμό, προκειμένου να αντισταθμίσει κανείς κενά του παρελθόντος. 


Όταν λοιπόν τόσοι άνθρωποι έχουν μάθει να διαχειρίζονται τα «φαντάσματα» του παρελθόντος –σπανίως σε συνειδητό επίπεδο- μέσω της επαγγελματικής τους αξιοσύνης, και η τελευταία τώρα πλήττεται χειροπιαστά με μείωση ή και πλήρη απώλεια οικονομικών απολαβών, τότε διαταράσσονται μέσα τους πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούν να εξηγήσουν, με ένα κοινό παρονομαστή: την αίσθηση ότι χάνουν τον πολυπόθητο έλεγχο της ζωής τους. 


Ο καθένας μπροστά σε αυτή την κατάσταση αντιδρά και διαφορετικά: άλλος με «εσωστρεφή», μελαγχολία και ίσως κατάθλιψη, άλλος με «εξωστρεφή», αντιδραστικότητα, επιθετικότητα, εκρήξεις οργής κλπ. Κάποιοι, με ανασύνταξη δυνάμεων, προσαρμοστικότητα, ευελιξία ίσως και ενεργό αντίδραση με τον τρόπο τους. Δυστυχώς όμως, τα φαινόμενα κατάθλιψης αλλά και βίας, έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπους να αποφύγουν την «εσωτερική» κατάρρευση, τρόπους που συχνά επιδεινώνουν αντί να βελτιώσουν την ήδη δυσκολεμένη τους κατάσταση.

Έντεκα βήματα για έξοδο-έκπληξη από το ευρώ

Τα σενάρια για μία ενδεχόμενη έξοδο της χώρας μας από τη νομισματική έκδοση δίνουν και παίρνουν καθημερινά. Ποια θα ήταν όμως θα βήματα που θα πρέπει να κάνει μία κυβέρνηση σε μία τέτοια περίπτωση; Oι οικονομολόγοι Jonathan Tepper και John Mauldin, στο βιβλίο «Το τέλος του παιχνιδιού: Το τέλος του κύκλου της υπερχρέωσης» περιγράφουν έντεκα από αυτά.
Οι συγγραφείς υποστηρίζουν πως οποιαδήποτε έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να συμβεί γρήγορα και με μικρή χρονική διαφορά, μέσω μίας ανακοίνωσης - έκπληξης μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Έτσι θα μπορούσε να ελεγχθεί καλύτερα η ροή κεφαλαίων και να υπάρξει μία άμεση μετάβαση στο νέο καθεστώς.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Να πραγματοποιηθεί μία ειδική συνεδρίαση του Κοινοβουλίου ημέρα Σάββατο, ώστε να περάσουν όλες οι απαραίτητες τροπολογίες για τη μετάβαση στο νέο νομικό καθεστώς και να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μέσα στο Σαββατοκύριακο
2. Να αρχίσει το τύπωμα του νέου νομίσματος, αλλά να διαμορφωθεί και η ισοτιμία, η οποία καλό θα ήταν να είναι 1 προς 1
3. Να προωθηθούν οι τροπολογίες που να ξαναθέτουν σε λειτουργία την Κεντρική Τράπεζα της χώρας
4. Να εμποδιστούν οι μεταφορές κεφαλαίων ακόμη και σε ηλεκτρονική μορφή
5. Να μείνουν κλειστές οι τράπεζες για μία ή δύο ημέρες ώστε να αποφευχθεί η φυσική εκροή ρευστότητας
6. Να υπάρξει έλεγχος των γραφείων συναλλάγματος
7. Να τυπωθούν νέοι τίτλοι υπό το νέο δίκαιο και το νέο νόμισμα
8. Να αλλάξουν οι όροι συναλλαγματικής διαπραγμάτευσης, ώστε το νέο νόμισμα να επανενταχθεί στην αγορά, με ελεύθερη διακύμανση
9. Να αναθεωρηθεί το πτωχευτικό δίκαιο, ώστε να προστατευθούν οι επενδυτές και οι καταναλωτές από τις πτωχεύσεις που θα επακολουθήσουν
10. Να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους
11. Να αναθεωρηθούν οι κανόνες διατραπεζικού δανεισμού μέσω της ΕΚΤ, ώστε να ξεκαθαριστεί το σύστημα στήριξης των ελληνικών τραπεζών